Feliz año nuevo!

Lieve blog,


Ik heb je veel te lang niet geschreven, en daarom dacht ik om er vandaag nog eens stevig tegenaan te gaan.

Ons eerste vrijwilligersproject was alleszins meer dan geslaagd op het vlak van “alles voor de boerderij/natuurreservaat”. Om de koeien van het land af te houden, bouwden we hekken wat ons bloed, zweet en blaren kostte. Gelukkig was het land om ons heen meer dan de moeite waard, was het vegetarische voedsel prima te versnaperen, konden we rekenen op de steun van medewooffers en waren de mensen van het project prima lui.

Uitzicht vanaf Aldea Luna.

Uitzicht vanaf het hoogste punt van het gebied, in de verte is de Andes zichtbaar. Het gebied is bijna 1000 hectares groot.

Fauna. Deze spin is er behoorlijk slecht aan toe, als je goed kijkt, zie je de 2 maden die lekker spin aan het eten zijn.

Kerstdisco met oa Molotov, AC/DC en Sumo. Van een geslaagde avond konden we gerust spreken.

Een rivier.

Nadat we een warm afscheid hadden gekregen vertrokken we naar Iguazú, waar we in het park een hele dag met onze mond open rondliepen (Nog nooit zoveel verschillende vlinders op één dag geproefd). We zullen jullie niet langer in spanning houden en jullie verblijden met foto’s.

Een grote verscheidenheid aan vlinders.

Door de regen was het debiet aan water nog groter dan anders.

Coati-dieven

Een immense watervlakte/rivier die overgaat in een nog gigantischere waterval.

El garganta del diablo (de keel van de duivel)

Omdat we van spinnen houden.

eierstelende toekan.

Iedereen de beste wensen voor het nieuwe jaar!

Ruben en Koen

P.S. Iedereen die hard aan het studeren is, veel succes met de examens/tentamens, we denken aan jullie!

Dag Sinterklaasje

Hola amigos,

Que tal? Hier gaat alles prima, we zitten inmiddels in Salta, Argentinië en zo´n 100 km van ons project in de omgeving van Jujuy. (www.aldealuna.com.ar) Waarschijnlijk zullen we dan ook de komende drie weken niets van ons laten horen. 
Valparaíso, van waaruit we de vorige blog schreven, deed een beetje Zuid-Frans aan. Veel heuvels, stijle straatjes en gekleurde huizen. Ooit gesticht door piraten en tegenwoordig toegevoegd aan de werelderfgoedlijst. 

Zicht op de stad.

Pelikanen en zeeleeuwen in de haven.

Vanuit Valparaíso zijn we met de bus terug naar Argentinië gegaan en via Mendoza en Catamarca naar Belén gereisd. Vanaf Belén is het klimaat erg droog en warm en het landschap doet denken aan de (foto´s van de) Grand Canyon. We zijn gedwongen om een siesta te houden tussen de middag en genoeg water in te slaan tijdens het liften. Vanuit Belén zijn we naar los Nacimientos gelift, waar we wild gekampeerd hebben naast de gesloten camping municipal. Erg speciaal, 2 km van het gehucht tussen de cactussen en gebergtes. 

Heftig (oftewel wild) kamperen 

Rotsformaties

Terugwandelen naar het gehucht.

Cacti.

Na los Nacimientos zijn we doorgereisd naar Santa Maria, waar we als enige(?) toeristen veel bekijks hadden van de lokale schooljeugd, waardoor we een uur lang in gebroken engels en spaans uitgevraagd werden over vanalles en nog wat. Het liften verliep niet heel soepel, dus we besloten met de bus naar de ruïnes van Quilmes te gaan, de grootste pre-colombiaanse (Diaguita) nederzetting in Argentinië. 

Klein Machu Picchu, een stad van zo´n 5000 Diaguita indianen, dat de Inca´s weerstond. 

Uiteindelijk werden ze door de Spanjaarden verdreven.

Koen en de stad (een literair werk van een beroemde Argentijn).

Vanuit Quilmes zijn we naar Cafayate gegaan, een erg toeristisch stadje dat bekend staat om de honingzoete witte wijn. In Cafayate hebben we de bus genomen naar Salta, een indrukwekkende busrit door bergen in allerhande kleuren, maten en vormen. Morgen gaan we door richting Jujuy voor het project.

 Bergen met kleuren.

Tot blogs,


Koen en Ruben

P.S. De ´Take 5 Sin Limite´ tussenstand  heeft een verassende en betreurenswaardige wending genomen. Koen heeft een forse, doch niet definitieve, voorsprong weten te pakken, de tussenstand is 3328-3229.
 

Twee brazilianen en een gletsjer in het regenwoud.

Elk zenne goeiendag!

Het was weer veel te lang geleden, maar hier dan toch de lang verwachte update. Sinds de vorige keer zijn we vanuit Puerto Natales naar El Calafate gereisd om glaciar Perito Moreno te bezoeken. Deze gletsjer is de snelstgroeiende gletsjer ter wereld wat wil zeggen dat hij stabiel blijft, mas o menos. Hier alvast enkele uiterstmieterse kleurenprenten van dit deel van de reis, die we iets minder vlak zullen pogen te presenteren.

Het gedeelte boven het water is zo'n 60 meter hoog en de gletsjer schuift gemiddeld 2 meter per dag naar voor.

Elke dag brokkelt de gletsjer ook 2 meter af, waardoor we brokken ijs van meer dan 100 kuub in het water zagen vallen. Ondanks al deze boeiende informatie viel deze gletsjer toch een beetje tegen, vanwege onze eerdere ervaring met de stukken minder toeristische glaciar Grey.

Na een busrit van El Calafate naar Los Antiguos, hebben we de duimen weer duchtig in de strijd gegooid om de Carretera Austral te bedwingen. Vanuit Los Antiguos zijn we Argentinie uitgewandeld om vervolgens een lift te krijgen naar de Chileense grens, hier hebben we helaas onze honing in moeten leveren, waarna we verder konden liften naar Chile Chico. Hier begon het liften pas echt. De Carretera Austral staat bekend om de lage verkeersdichtheid, waardoor voor lifters aangeraden wordt om voedsel voor drie dagen mee te nemen. Bij ons viel het echter zeer goed mee. We zijn onder andere een stuk meegenomen door de journalist die vorig jaar de eerste was die de vulkaanuitbarsting in Chaiten in de media bracht. Hij heeft ons meegenomen door de bergen, waar dertig centimeter sneeuw lag, een nogal uitzonderlijke situatie aangezien het hier al stevig tegen de zomer loopt. Het weer is 'locoloco', zoals ze hier zeggen. Anderhalve dag later stonden we al een uur langs de weg toen een Braziliaans koppel stopte. Met hen konden we voor de rest van de dag mee en samen hebben we 'el ventisquero colgante' bezocht, een gletsjer in een gematigd regenwoud. Toen we de volgende dag al vijftig kilometer achterin een pickup gelift hadden, werden we wederom opgepikt door deze Brazilianen (chemisch ingenieur en architecte), die overigens erg verbaasd waren dat wij al verder waren dan zij. Met hen hebben we tot El Bolson gereisd.

Kinderen in Chile Chico.

Een fotootje van de 'lokale bevolking'.

 Sneeuw die er normaal niet is op deze tijd van het jaar.

 

Langs de Carretera Austral zijn erg veel watervallen te vinden, het regent er dan ook veel

 Achterin een pick up, gelukkig was het weer goddomme goed toen.

 Plaatselijke schapenkoeienhoeder.

 

Koeien staan te grazen in Puyuhuapi, langs een boot op het droge.

 

 Samen met de Brazilianen op de foto, check vooral de duimen ;-)

 Ventisquero Colgante van dichtbij, de waterval viel als poedersuiker naar beneden.

Vanuit El Bolson ging het liften wat moeilijker, maar we hebben doorgezet, wij zijn immers geen prut! Uiteindelijk, drie dagen liften en een nachtbus later, kwamen we vanochtend om half acht in Santiago aan. Een mooie rustige grote stad (6 miljoen inwoners) om wat heuvels te beklimmen, een museumpje te bezoeken en wat rond te kuieren. 's Avonds zijn we verder gereisd naar Valparaiso, wat we morgen, wellicht met wat couchsurfcontacten, verder zullen bekijken.

 No comment.

 

 Santiago verdient deze duim!

 

 Santiago met op de achtergrond de Andes.

Tenslotte nog een fototje van de wrok van de Argentijnen, aan elke grensovergang kom je dit soort dingen tegen.

Putain! (op zijn Toulouses)

Koen en Ruben

P.S. De 'Take 5 No Limits' tussenstand is er een waarbij de laatste de eerste zullen zijn, Ruben leidt met een een te verwaarlozen klein verschil van 2541-2597.
P.P.S. Erg bedankt voor de vele reacties op de blog! We waarderen dit echt enorm!

Een Duitser, een Belg en een Nederlander...

Guten Tag Leute!

Het was natuurlijk een beetje spannend, maar we hebben het overleefd. Met zijn drieën begonnen we de vorige keer aan de voorbereiding voor vijf dagen hiken door Parque Nacional Torres del Paine. We kochten eten voor vijf dagen en kampeerden in de sneeuw in Puerto Natales. De mensen van de camping waren zeer vriendelijk, hielpen met de voorbereiding en we zijn zelfs met hen uitgegaan in de enige bar van het dorp.
Maandagochtend vertrokken we met de bus naar het park en begonnen we de hike. Van de Torres op de eerste dag, via Valle Francés met de Cuernos naar Glaciar Grey op de vierde dag. De vijfde dag liepen we terug naar Lago Pehoé om met ferry en bus weer in Puerto Natales te komen. Het weer was fantastisch, behalve wat regen op de derde dag. Het park is onbeschrijflijk mooi en niet te fotograferen, maar we zullen wat pogingen laten zien. Ook de condors (tamme duiven), guanacos (schuwe lama`s), huemules (patagonische herten) en ñandu´s (lekker op de asado) zijn niet fotografeerbaar. We zullen jullie de geuren na vijf dagen hiken besparen en verblijden met onze foto´s.

Wie is het grootst? Het begin van de tocht.

Aangekomen aan de Torres, een foto kan de echte impressie totaal niet weergeven... Zoals je ziet ligt er een hoop sneeuw en ijs doordat we ons zo zuidelijk bevonden, de nachten zijn dan ook lekker fris en heel kort.

Nogmaals de bijna tres torres.

Na de tweede dag wordt het team aangevuld met nog een duitser en een amerikaan (die overigens enorm voorbereid is met een hoop gedehydrateerde voeding met calorieberekening). Dit is in Valle Francés met op de achtergrond nog een leuke gletsjer.

Voor de minder levende zielen onder ons. Dit is in de valle Francés, de bomen zijn van ons heengegaan door een rotslawine.

El Condor. met dank aan Christian voor de foto.

Foto voor de liefhebbers.

Helblauwe ijsschotsen van glaciar Grey. Een uitloper van de zuidelijke ijskap. Morgen zien we waarschijnlijk nog een immense gletsjer.

De grote ijsschotsen op deze foto zijn enkele meters hoog.

Enkele welverdiende pilsen koelen met eeuwenoud ijs.

Een berg met wat zon, wat heeft een mens meer nodig?

Vanuit de boot naar huis op de laatste dag. De linkse berg is de Cuernos.

Hasta la vista!
Koen en Ruben

P.S. Ruben staat jammer genoeg nog steeds op voorsprong, maar Koen is aan een inhaalmanoeuvre bezig.
P.P.S: Koude nachten, een vrolijk gezelschap, een goede bewegwijzering, enkele blaren, prachtige bergen, enkele Pisco`s sours later kunnen we spreken van 5 zeer geslaagde dagen.
ter info: update vanuit Calafate.