Dag lieve kijkbuiskindertjes (en ouders natuurlijk),
Hier is alweer, wat aan de late kant, een gigantische blogupdate met waanzinnige foto´s en prachtige avonturen. Om wat in de Incasferen te blijven na Isla del Sol, zijn we vanuit Puno direct doorgereisd naar Cuzco. Ooit een zeer belangrijke stad in het Incarijk en tegenwoordig de grootste ´tourist-trap´ van Zuid-Amerika. Helaas was Machu Picchu van 1 tot 60 dagen onbereikbaar voor toeristen, vanwege modderstromen en aardverschuivingen. Hierdoor besloten we op zoek te gaan naar zoveel mogelijk andere (onbekendere) ruïnes.
´s Ochtends vroeg bleken in Cuzco alle ´echte´ bakkers dicht. Navragen aan een oud mannetje, leerde ons dat er wel degelijk bakkers open waren. We volgden hem door een lage deur, van een trap af, over een binnenplaats, tot deze bakkerij, waar het brood net uit de oven kwam. Heerlijk!
De ruïnes van Sacsayhuaman (spreek uit: Sexywoman), een duimpje voor het vakmanschap.
Een Incawachttoren in de buurt van Cuzco.
Een waterval met een onbekende bron, lang leve de Incagenieurs.
Vanuit Cuzco vertrokken we naar Arequipa (de enige veilige route), onderweg zagen we de ravage die de modderstromen in het gebied hadden aangericht. Weggespoelde dorpen en vernielde bruggen.Direct na Arequipa trokken we door naar de kust, waar de dorpen ons vies (letterlijk) tegen vielen. Enkel het gebied rond de oude Incahaven van Cuzco was wel de moeite.
Veel foto´s hebben we niet, maar hier een voorbeeld van een vernielde brug.
De kust bij Puerto Inca, check de kromming van de aarde.
Aangezien de kust ons nogal tegenviel, besloten we naar het prachtige noorden van Peru te gaan. In de rest van Peru waren de weersomstandigheden niet bepaald geschikt om doorheen te trekken... (Wie gaat er ook naar Peru in het regenseizoen?). De eerste stop in de noordelijke Andes was Cajamarca. Hier waren enkele interessante bezienswaardigheden, zoals een pre-Incakanaal van 9 km dat in de rotsen was uitgehakt, heetwaterbronnen en uitgehakte rotsgraven.
Indigenas.
Landschap. (Omdat er commentaar bij hoort.)
´t Kanaal (puik werk, pre-Inca´s).
Ventanillas de Otuzco, in de rotsen uitgehakte graven.
Waterval in de buurt van Cajamarca.
Kuélap. Een gigantisch fort op 3000 meter hoogte, oorspronkelijk gebouwd door de Chachapoyas en later ook gebruikt door de Inca´s. Om bij het fort te komen moest er 1200 meter geklommen worden, maar het was de moeite meer dan waard.
De ingang (vooraan breed, maar achteraan slechts 1 meter, zodat hij gemakkelijk door 1 bewaker verdedigd kon worden).
Een ruïne van een typische Chachapoyas woning, begroeid met bromelias en op het hoogste punt 4,5 m.
Een rijtje ronde huizen met een maalsteen.
At world´s end.
Op het hoogste punt van Kuélap (met op de achtergrond nog wat van die schattige ronde hutjes).
Na Kuélap besloten we vanuit Tingo naar Chachapoyas te wandelen. Een beslissing die ons nog zuur is opgebroken (met dank aan onze te zware rugzakken). Volgens de mensen in Tingo was het een eenvoudige wandeling van zo´n vijf uur. Uiteindelijk hebben we het in een recordtijd van 1,5 dag weten te volbrengen. De uitzichten en de stukken over de Incaweg waren het bloed, zweet en blaren meer dan waard.
De benodigde 5 liter water in de brandende zon.
Kamperen in Levanto.
Camino del Inca.
We weten dat het een grote blog is, maar de echte fans lezen natuurlijk tot het bittere eind. En dat mag beloond worden. Bij deze aan jullie het verzoek om een reactie achter te laten, zodat wij weten hoeveel mensen effectief volgen. Als beloning komt er gegarandeerd een presentje in je mailbox, verder zullen we drie mensen uitloten die een ansichtkaart vanuit een exotische bestemming ontvangen. Eén persoon zal een souvenir bij terugkomst ontvangen.
Deze actie geldt tot het volgende blogbericht. Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd.
Saludos, adios y chao (zoals ciao, maar die gekke Argentijnen...),
Koen en Ruben
