Het was weer veel te lang geleden, maar hier dan toch de lang verwachte update. Sinds de vorige keer zijn we vanuit Puerto Natales naar El Calafate gereisd om glaciar Perito Moreno te bezoeken. Deze gletsjer is de snelstgroeiende gletsjer ter wereld wat wil zeggen dat hij stabiel blijft, mas o menos. Hier alvast enkele uiterstmieterse kleurenprenten van dit deel van de reis, die we iets minder vlak zullen pogen te presenteren.
Het gedeelte boven het water is zo'n 60 meter hoog en de gletsjer schuift gemiddeld 2 meter per dag naar voor.
Elke dag brokkelt de gletsjer ook 2 meter af, waardoor we brokken ijs van meer dan 100 kuub in het water zagen vallen. Ondanks al deze boeiende informatie viel deze gletsjer toch een beetje tegen, vanwege onze eerdere ervaring met de stukken minder toeristische glaciar Grey.
Na een busrit van El Calafate naar Los Antiguos, hebben we de duimen weer duchtig in de strijd gegooid om de Carretera Austral te bedwingen. Vanuit Los Antiguos zijn we Argentinie uitgewandeld om vervolgens een lift te krijgen naar de Chileense grens, hier hebben we helaas onze honing in moeten leveren, waarna we verder konden liften naar Chile Chico. Hier begon het liften pas echt. De Carretera Austral staat bekend om de lage verkeersdichtheid, waardoor voor lifters aangeraden wordt om voedsel voor drie dagen mee te nemen. Bij ons viel het echter zeer goed mee. We zijn onder andere een stuk meegenomen door de journalist die vorig jaar de eerste was die de vulkaanuitbarsting in Chaiten in de media bracht. Hij heeft ons meegenomen door de bergen, waar dertig centimeter sneeuw lag, een nogal uitzonderlijke situatie aangezien het hier al stevig tegen de zomer loopt. Het weer is 'locoloco', zoals ze hier zeggen. Anderhalve dag later stonden we al een uur langs de weg toen een Braziliaans koppel stopte. Met hen konden we voor de rest van de dag mee en samen hebben we 'el ventisquero colgante' bezocht, een gletsjer in een gematigd regenwoud. Toen we de volgende dag al vijftig kilometer achterin een pickup gelift hadden, werden we wederom opgepikt door deze Brazilianen (chemisch ingenieur en architecte), die overigens erg verbaasd waren dat wij al verder waren dan zij. Met hen hebben we tot El Bolson gereisd.
Kinderen in Chile Chico.
Een fotootje van de 'lokale bevolking'.
Sneeuw die er normaal niet is op deze tijd van het jaar.
Langs de Carretera Austral zijn erg veel watervallen te vinden, het regent er dan ook veel
Achterin een pick up, gelukkig was het weer goddomme goed toen.
Plaatselijke schapenkoeienhoeder.
Koeien staan te grazen in Puyuhuapi, langs een boot op het droge.
Samen met de Brazilianen op de foto, check vooral de duimen ;-)
Ventisquero Colgante van dichtbij, de waterval viel als poedersuiker naar beneden.
Vanuit El Bolson ging het liften wat moeilijker, maar we hebben doorgezet, wij zijn immers geen prut! Uiteindelijk, drie dagen liften en een nachtbus later, kwamen we vanochtend om half acht in Santiago aan. Een mooie rustige grote stad (6 miljoen inwoners) om wat heuvels te beklimmen, een museumpje te bezoeken en wat rond te kuieren. 's Avonds zijn we verder gereisd naar Valparaiso, wat we morgen, wellicht met wat couchsurfcontacten, verder zullen bekijken.
No comment.
Santiago verdient deze duim!
Santiago met op de achtergrond de Andes.
Tenslotte nog een fototje van de wrok van de Argentijnen, aan elke grensovergang kom je dit soort dingen tegen.
Putain! (op zijn Toulouses)
Koen en Ruben
P.S. De 'Take 5 No Limits' tussenstand is er een waarbij de laatste de eerste zullen zijn, Ruben leidt met een een te verwaarlozen klein verschil van 2541-2597.
P.P.S. Erg bedankt voor de vele reacties op de blog! We waarderen dit echt enorm!
